بلوچستان

بلوچستان سرزميني است وسيع و متنوع. اين سرزمين كهن داراي يكهزار كيلومتر سواحل زيبا ميباشد كه از كراچي در پاكستان تا تنگه هرمز گسترده است. مساحت تاريخي آن حدود هفصد هزار كيلومتر مربع ميباشد. بلوچستان داراي يكي از قديمي ترين تمدنهاي ديرينه و كهن ميباشد و جمعيت آن حدود پانزده تا هيجده ميليون نفر ميباشد كه بين سه تا پنج ميليون آنان در خارج از بلوچستان زندگي ميكنند. بر اساس كشفيات باستان شناسان، بلوچستان كه سابقه تاريخي آن به پانزده سال پيش بر ميگردد، قديمي ترين تمدن بشري را در بطن خود پرورانده است. اگرچه تمامي بلوچها داراي تاريخ، زبان، رسوم، آداب، و فرهنگ مشترك ميباشند، ولي بلوچستان بين ايران، پاكستان، و افغانستان تقسيم شده است. بلوچها همواره در طول تاريخ براي بقاه فرهنگي و حيات ملي خود مجبور شده اند كه از هستي و موجوديت خويش دفاع كنند. بلوچها در طول تاريخ به طور ممتد مورد حمله و هجوم همسايگان و بيگانگان قرار ميگرفتند.
در طول تاريخ قوام مختلفي نظير تركها، اعراب، فارسها، پنجابيها، پرتقاليها،و انگليسها به كشتار و قتل عام بلوچها دست زده اند. بدتر از همه اينها كشتار وحشيانه مغولها و چپاول و تاراج بيرحمانه اسكندر مقدوني بودند كه هر كدام به نوبه خويش هزاران بلوچ را قتل عام كردند.
نام بلوچستان در كتيبه هاي ميخي داريوش بر بيستون و تخت جمشيد "مكا" يا "مكران" ضبط شده و از آن به عنوان استان چهاردهم امپراطوري هخامنشي نام برده شده است (سده ششم پيش از ميلاد مسيح). يونانيان باستان در مورد بلوچهاي مكران (بلوچستان ) مطالب بسيار زيادي نوشته اند. مورخين مينويسند كه نخستين تهاجمي كه منجر به كوچ بزرگ آرياها شد هجوم هون هاي سفيد به قسمت باختري رود جيحون بوده كه بر اثر آن كوچ اكثريت ساكنين آسياي مركزي به جانب اروپا آغاز شده است. در اين ميان بلوچ ها كه ساكنين شرقي درياي خزر بودند به نواحي جنوبي و مركزي ايران (يزد و كرمان) رانده شدند كه بعدها از اين نواحي نيز به طرف مشرق و سرزمين خشك و صحاري بلوچستان كوچانده شدند. برخي ديگر از مورخين معتقدند كه بلوچ ها ساكنان قديمي آن سرزمين هستند كه حداقل پانزده هزار سال قبل از ميلاد مسيح در آنجا بوده اند. عده اي ديگر نيز بر اين اعتقادند كه بلوچ ها از كنار درياي مديترانه و سرزمين سوريه فعلي به شرق مجبور به مهاجرت شده اند. فردوسي در شاهنامه به طور مفصل در مورد تاريخ بلوچ ها نوشته است. به عنوان مثال ميتوان از جنگ بلوچ ها و انوشيروان ساساني نام برد كه فردوسي در باره آن مي گويد : براه اندر آگاهي آمد بشاه كه گشت از بلوچي جهاني تباه. يا از سربازان بلوچ كه در لشكر سياوش بودند و به جنگ افراسياب توراني رفتند ( هم از پهلو و پارس و كوچ و بلوچ ز گيلان جنگي و دشت سروج). فردوسي صفحات زيادي از شاهنامه را به جنگ ما بين پادشاه ايران زمين (كيخسرو) و پادشاه مكران زمين اختصاص داده است. مدارك و شواهد فراواني وجود دارد ( به عنوان مثال شاهنامه فردوسي و ديگر مورخين سرشناس ايراني و عرب) كه ثابت مي كنند مردم بلوچ همواره در تاريخ به عنوان يك ملت شناخته شده اند. بلوچستان گاهي مستقل تحت حكومت پادشاه مكران و گاهي جزوء امپراطوري ايران بوده اند.
بلوچها متحمل ظلم و ستمهاي متعددي شده اند اما قساوت و جنايات قاجار بر عليه مردم بيدفاع و بيگناه بلوچ خود داستاني بس دردناك، رنج آور، غم انگيز و نفرت انگيز است. لشكريان قاجاريه بعد از قتل عام هزاران بلوچ، حدود سي هزار مرد اسير بلوچ را به طريق وحشيانه اي سر بريدند و كشتند و سپس بيست و سه هزار زن و دختر بلوچ را بعنوان غنائم جنگي اسير گرفته و بهمراه خود بردند. اين زنان بعنوان كنيز، برده و غنائم بين سپاهيان قاجار كه از نقاط مختلف ايران بودند تقسيم شدند. جنايات قاجار به حدي سفيح و وقيح بود كه كلمه "قجر" به معني بيگانه جنايتكار در ذهن بلوچ براي هميشه حك شده است.
زبان بلوچي از خانواده زبانهاي ايراني و از ريشه هند و اروپايي ميباشد كه با لهجه هاي فراواني استعمال مي شود. بلوچي خود زباني مجزاء از فارسي ميباشد. اگر چه وجوع اشتراك بين اين دو زبان وجود دارد، فارسي زبانان قادر به درك و استفهام زبان بلوچي نخواهند بود. فرهنگ لغت، كتاب، مجله و ماهنامه هاي فراواني به همراه هزاران شعر و ادبيات زبان بلوچي وجود دارد. بيشتر اين مجموعه ها در پاكستان، افغانستان، آفريقا، تركمنستان، و كشورهاي عربي چاپ مي شوند. در ايران اين گونه مواد به زبان بلوچي ممنوع بوده و ميباشد. رژيم جمهوري اسلامي معتقد است كه حزب فقط يكي(حزب ال. فرهنگ يكي ( حسيني) و زبان يكي (فقط فارسي + عربي). اين خصوصيت بارز رژيم هاي ديكتاتوري است كه شديدا با كثرت گرايي و متفاوت بودن مخالف هستند.
بلوچها انسانهاي آزاده، شجاع، مهربان، مهمان نواز، صادق و وفادار، يكرنگ و غريب نواز، راستگوي و سخت كوش و بردبار ميباشند. بايد كه كلمه ديگري را نيز اضافه ميكرديم و آن كلمهء "محروم" است. محروميت از خصوصيات ذاتي بلوچ نيست اما واقعيت تحميلي است كه جبر تاريخ و ظلم حكام و دولت ها آن را براي بلوچ به ارمغان آورده اند. به عنوان مثال در رژيم جمهوري اسلامي بلوچ ها به دو دليل مهم از امكانات دولتي محروم هستند. يكي به دليل فرهنگي (بلوچ بودن) و ديگري به دليل سنّي بودن. نود و پنج در صد كارمندان و مقامات دولتي غير بلوچ و غير بومي هستند