وضع آوارگان بلوچ حاشيه كرج

وضع آوارگان بلوچ حاشيه كرج "رضا"يكى ازدهها كودك آواره‌اى است كه از چهارسال پيش در بيابانى سنگلاخى در نزديكى كرج زندگى مي‌كند،آوارگانى كه بي‌آنكه خودبخواهند درجايى به دنيا آمدند كه‌نان براى خوردن،آب براى نوشيدن،لباس براى پوشيدن و حتي‌سقفى براى در امان ماندن از سرما و گرما وجود نداشت. اين كودك پنج ساله كه درهمان ابتدا با نشانه رفتن سنگ به‌سوى عكاس ايرنا وى را تهديد كرد،آنقدرخشمگين به‌نظر مي‌رسيد كه عكاس را از تصويربردارى منصرف كرد. اوتلاش داشت،چهره سوخته و پر از آثار زخمش را كه نشانه‌اى ماندگار از فقر و فلاكت بود از دوربين عكاسى پنهان كند ، شايد به ميراثى مي‌انديشيد كه بزرگترانش از زندگى برايش ارمغان آورده‌اند،ارمغانى از جنس فلاكت و بيچارگى كه قابل پس دادن نيست و بايد آن را ازلحظه تولد تا مرگ تحمل كرد، سرنوشتى محتوم براى همه آوارگان. حدود ‪ ۵۰‬خانوار بلوچ كه به هر دليل اكنون در روند زندگى در وضع اسفبارى زندگى در بيابان را برگزيده‌اند ، چشم انتظار تصميم و توجه مسئولانى هستند كه حضور اين عده را "معضل" خوانده و بر ضرورت برخورد باآنان تاكيد دارند. اما در اين ميان ، كودكان و نوجوانان اين گروه از آوارگان هستند كه بيشترين جمعيت ‪ ۲۵۰‬نفرى آنان را تشكيل مي‌دهد،كودكانى كه در آينده‌نه چندان دور پدران ديگر كودكان آواره خواهند بود و اين چرخه همچنان ادامه خواهد داشت ، همانطور كه پيش از اين بوده است. از روزى كه وجود اين آوارگان در جنوب كرج ، به اطلاع مركز ايرنا در غرب استان تهران رسيد تاكنون حدود يك ماه گذشته و انعكاس خبرها و گزارشهاى خبرنگاران اين مركز ، نه تنها اثر مثبتى بر رفع مشكلات آنان نداشته بلكه به گفته خود آوارگان وضعشان را بدتر نيز كرده است. آنان مي‌گويند : با آمدن شماها ( خبرنگاران ) ما را از جاى قبلى خود رانده و به اينجا آوردند كه هم گرمتر است و هم از آب دورتر. اين گروه از آوارگان پيشتر در منطقه "هفت جوى" مرز بين شهريار و كرج، در فاصله نزديكى از جاده فرديس مستقر بودند كه از چند روز پيش به يك هزار متر آن طرفتر به درون "چاله‌اى" در منطقه سيمين دشت كرج رانده شدند. جابجايى كه درباره علت آن بين خبرنگاران و افراد آگاه اتفاق‌نظر وجود دارد و آن دوركردن اين بي‌خانمانان از جلوى چشم هموطنان ، رهگذران و شايد مسئولان ذيربط باشد. اين هموطنان آواره در محل قبلى آب مورد نياز خود را از فاصله ‪ ۴۰۰‬مترى از يك كارگاه موزاييك‌سازى تامين مي‌كردند كه اكنون فاصله آنان با آب به يك هزار و ‪ ۵۰۰‬متر رسيده است. خبرنگاران ايرنا با تهيه عكس و گزارش از وضعيت غيرقابل توصيف اين آوارگان نظر مسئولان محلى را نيز جويا شدند كه نتيجه‌اى جز ابراز همدردى يا تاكيد بر بازگشت آنان به زادگاهشان درپى نداشت. وجود اين آوارگان و تبعات منفى ناشى از آن، موضوعى نيست كه قابل كتمان باشد،چراكه بيشتر مسئولان براين باورند كه‌عامل بخشي‌از معضلات و ناهنجاريهاى منطقه همين آوارگان هستند. به زعم شمارى از آگاهان و فعالان امور اجتماعى ، اين آوارگان هركجا كه باشند وضعشان همين است ، بنابراين بخاطرآنچه تبعات منفى ناشى ازوجود اين آوارگان براوضاع اجتماعى شهرها عنوان مي‌شود، رسيدگى به وضع نابسامان اين هموطنان آواره را اجتناب ناپذير كرده‌است. درآخرين اظهارنظر دراين زمينه،مديركل اموراجتماعى و انتخابات استاندارى تهران كه به‌كرج سفر كرده‌بود،روزگذشته اينگونه گفت:"اول اينكه اينها آواره نيستند و آدمهاى تن‌پرور و راحت طلبى هستند ضمن آنكه موضوع و مشكلشان را بايد استاندار و مسئولان استان سيستان وبلوچستان پاسخگو باشند". "ابراهيم رضوانى"تاكيد كرد:وظيفه رسانه‌اى شما ايجاب مي‌كند كه علاوه بر استاندار از نمايندگان مردم اين استان در مجلس شوراى اسلامى نيز سئوال كنيد چه شده است كه ساكنان استان شما رهسپار بيابانها شده‌اند؟ وى گفت : اطمينان دارم اگر در تمام استانها براى سكونت اين مهاجران مقاومت شود آنان به زادگاه خود باز مي‌گردند و اساسا درست نيست كه استان تهران بار ديگر استانها را به دوش بكشد. خبرنگار ايرنا سئوال كرد:"براى كمك به آدمهايى كه ايرانى و هموطن ما هستند و در شرايط بسيار سختى روزگار سپرى مي‌كنند چه برنامه‌اى داريد" و رضوانى پاسخ داد:"اينها بايد به زادگاه خود بازگردند.فرماندارى به عنوان نماينده دولت در كرج تصميم گرفته است كه اين مهاجران اينجا نباشند و با اعلام آن به استان سيستان و بلوچستان، زمينه بازگشت آنان را فراهم خواهيم كرد" اين درحالي‌است كه از زمان استقرار اين آوارگان در نزديكى كرج ، چهارسال مي‌گذرد و به نظر نمي‌رسد كه طى اين مدت اقدامى براى كمك به آنان از انتقال به زادگاه گرفته تا نظارت بر بهداشت و ديگر حمايتها مثل تامين بخشى از آب آشاميدنى آنان صورت وگرفته باشد. خبرنگاران و كارشناسانى كه از نزديك وضع اين آوارگان بلوچ را در اطراف كرج مشاهده كرده‌اند،معتقدندكه اين وضع،ناگزير مفهوم كرامت و حرمت انسانى را در ذهن هربيننده‌اى به‌چالش مي‌كشد و آنان را به تاملى عميق ادار مي‌كند.