آخرین کلام

و امروز از دشت آرام دیروز برایتان سخنی دارم ، پیکری نیمه جان که کرکسان پیر اینچنین بی رحمانه بر تن نیمه جانش چنگ میزنند ، دیار غریب مردانی که این چنین بی شرمانه مورد تاخت و تاز ناموس فروشان دنیا پرست قرار گرفته ، تفتان غریب ، قربانگاه فرزندانش ، و این دامن مادر است جایگه به خون غلتیدن پاره های وجودش اما به چه جرمی ؟ شرافت؟
اما این پایان کار نیست ، اری قلب کوه از درد جانسوز مردمش به جوش آمد و تفتان پس از سالها خاموشی به لرزه افتاد و طوفانی به راه انداخت.

طوفان بلوچستان

طوفانی که از آه پدران و اشک جان سوز مادرانمان به پا خواسته و کس جلودارش نیست که نتواند بودن.
این بار روح دیگر دمیده شد، روح شهامت ، روح آزادی و روح مبارزه در پیکره نیمه جان بلوچستان .
بدانید ای خفاشان خون آشام که این چنین بی شرمانه برای مکیدن خون بلوچستان به تاریکی شب بسنده نمی کنید و در روز روشن چنگال چپاولتان را به قلب پاک جوانانمان فرو می کنید فردائی بس تاریک تر از ظلمت بلوچستان در انتظارتان است.
این بار در قلبانمان جای رحم و مهمان نوازی بلوچ آنچنان نفرتی نشسته که تنها با دیدن سرخی خونتان اندک تسلئی بر قلبان غم آلودمان است چرا که این چنین بی خردانه حرمت این کلبه درویشی شکستید.

بگذارید و بگریزید

بگذارید و بگریزید و جان بی ارزشتان را برهانید که بلوچستان دیگر به هیچ متجاوزی رحم نمی کند به خدا سوگند که تا آخرین قطره خون مملو از شرفمان از خون کثیفتان خواهیم ریخت و این سخن ما نیست که سوگند بلوچستان است.
ای ابلهان ندانستید که سیاهی ظلمت بلوچستان را با سرخی خون کثیفتان بدل کرده اید.
به امید روزی که چنگال این بی شرفان از پیکره خاک پاک بلوچستان کوتاه شود و سایه ظلمت از سر این دیار عشاق رخت بربندد.

یارمحمدزهی از واش (خاش )