http://mansistanihastam.blogfa.com/

چند روز قبل بطور اتفاقی به یکی از شهرهای بزرگ ایران مسافرت کردم و در آنجا نمایشگاهی برقرار بود با نام صنایع دستی و گردشگری . و همه استان ها غرفه داشتند و به معرفی فرهنگ خودشان مشغول بودند جز استان سیستان و بلوچستان و متاسفانه اسمی از استان ما نبود . حتی یکی از استان های تقریبا بزرگ و پر ادعا تنها چیزی که در غرفه اش داشت آش بود و یکی دیگر از استان ها لباس های پاکستانی میفروخت. لباسی که از استان ما عبور کرده بود تا به آنجا برسد.
و آنجا بود که افسوس خوردم و یاد سفال کلپورگان ، سوزن دوزی بلوچی ، قالی دستباف سیستان ، آثار کشف شده از شهر سوخته و ...... خیلی چیزهای دیگر افتادم و به محرومیت خودمان تاسف خوردم.
و به این نتیجه رسیدم که استان ما با اینکه استاندار بومی دارد اما دلسوز ندارد. و اگر فردا یک بلوچ با لباس محلی به تهران برود تا برای مداوای خودش یا اهل و عیالش به یکی از بیمارستان های پایتخت مراجعه کند و اگر او را افغان خطاب کنند نباید ناراحت بشود چون کسی لباس بلوچی را نمیشناسد . اما لباس کردی ، عربی ، گیلانی و .... را میشناسند. چون مسئولین آنها دلسوز بوده اند و برای دیگران فرهنگ خودشان را معرفی کرده اند. اما استاندار و مسئولین ما چکار کرده اند؟ تا توانسته اند اقوام و بستگان خودشان را در ارگان ها و ادارجات مختلف استخدام کرده اند و به تنها چیزی که فکر نکردند به همین فرهنگ سازی و معرفی استان ما به دیگران بوده که اصلا به ذهن مبارکشان هم خطور نکرده است و در جایی که مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی اش نظامی باشد فاتحه آن فرهنگ را باید خواند. و هنوز اولش است ببینیم که در سالهای بعد این آقای استاندار و دیگر مسئولین ما چه گلی به سرمان میزنند.؟ ضمنا بنده به اتفاق یکی از دوستان بلوچم برای چند روز عازم خارج از کشور هستیم برای یک مسافرت کاری. و انشاالله اگر مطلب خاصی پیش آمد برایتان مینویسم. فقط چند روزی نمیتونم آپ کنم . اما نظرات دوستان را میتونم بخونم. در پناه الله